Twój koszyk jest pusty. Dodaj produkty i rozpocznij zakupy.
Wygląda na to, że JavaScript jest wyłączony w twojej przeglądarce. Musisz mieć uruchomioną obsługę JavaScript w przeglądarce, żeby korzystać z tej witryny.
Tarczyca mimo niewielkich rozmiarów jest gruczołem bardzo istotnym dla zdrowia i życia człowieka. Produkuje dwa hormony, które są ważne zarówno dla równowagi hormonalnej, jak i w procesach metabolizmu. Jej obecność jest niezbędna dla prawidłowego funkcjonowania organizmu, a osoby, u których tarczyca została usunięta muszą uzupełniać poziom hormonów, przyjmując odpowiednio dobrane leki.
Spis treści:
Tarczyca rzadko kiedy daje charakterystyczne objawy, sugerujące, że nie działa prawidłowo. Często diagnostyka tarczycy zlecana jest przez lekarza kontrolnie, przy okazji ogólnych badań. Objawy, które sugerować mogą na problemy z tarczycą są bardzo ogólne i mogą świadczyć o innych chorobach, jak też być efektem nieprawidłowego stylu życia pacjenta.
Pewne symptomy skłaniają lekarzy do sprawdzenia poziomu TSH. Jest to podstawowe badanie wykonywane w diagnostyce tarczycy.
Jakie objawy wzbudzają zwykle czujność lekarzy?
U pacjentów, którzy cierpią na problemy związane z układem krążenia, wystąpić mogą stany niewydolności krążenia (w przypadku niedoczynności tarczycy). Jednym z bardzo charakterystycznych dla nadczynności tarczycy, a dokładniej dla choroby Gravesa-Basedowa, symptomów jest oftalmopatia (orbitopatia) tarczycowa.
U pacjentów dochodzi do:
Opisane dolegliwości są przesłanką do rozpoczęcia diagnostyki w kierunku chorób tarczycy.
Pierwszy etap polega na ocenie stężenia hormonu TSH, który produkowany jest przez przysadkę mózgową. Jeżeli jego wartość jest wyższa niż przyjęta norma, wówczas lekarz podejmuje decyzję o dalszej diagnostyce w kierunku niedoczynności tarczycy, a jeżeli niższa – konieczne jest diagnozowanie w celu potwierdzenia bądź wykluczenia nadczynności.
Kolejnym etapem diagnozowania nadczynności tarczycy jest badanie poziomu hormonów tarczycy: FT3 i FT4.
Przy nadczynności szczególną rolę odgrywa FT3, które jednak może przyjmować wartości prawidłowe, mimo istniejącej choroby tarczycy. Wówczas diagnostyka związana jest z tzw. subkliniczną nadczynnością tarczycy.
Samo stwierdzenie nadczynności to jednak zbyt mało. Ważne jest, aby wskazać przyczynę zbyt dużej produkcji hormonów. Jest to szczególnie ważne w procesie leczenia nadczynności tarczycy
Diagnostyka opiera się na oznaczeniu poziomu
Dodatkowo, wykorzystuje się także diagnostykę ultrasonograficzną, która może uwidocznić występowanie guzków tarczycy bądź może potwierdzić występujący stan zapalny.
Leczenie nadczynności tarczycy uzależnione jest od tego, z jakiego powodu doszło do nadmiernej produkcji hormonów w organizmie człowieka. Wyróżnia się trzy powody
Pierwszym z nich są zmiany o charakterze guzowatym w tkance tarczycy, stany zapalne tarczycy lub jednoczesne występowanie guzów i cech zapalenia. W przypadku guzów ważną informacją jest fakt, czy są to guzy toksyczne (produkujące hormony tarczycy bez udziału TSH) czy obojętne.
Rozróżnienie wykonywane jest na podstawie badania scyntygrafii, w którym określa się wychwytywanie jodu przez tarczycę.
Leczenie przy nadczynności tarczycy polega na przyjmowaniu odpowiednio dobranych leków hormonalnych, których celem jest hamowanie produkcji hormonów tarczycy. W niektórych przypadkach nadczynności spowodowanej guzami konieczne jest wykonanie zabiegu operacyjnego, którego celem jest eliminacja chorej tkanki tarczycowej.
"Hyperthyroidism and Risk of Atrial Fibrillation or Flutter"https://jamanetwork.com/journals/jamainternalmedicine/fullarticle/760514
"Subclinical hyperthyroidism: clinical features and treatment options"https://eje.bioscientifica.com/downloadpdf/journals/eje/152/1/1520001.xml
Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Regulaminem serwisu. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce lub konfiguracji usługi (Polityka cookies).